@article {
author = {Narooie, Rahim},
title = {بررسى و نقد رویکرد فروید به دین/ رحیم نارویى},
journal = {روان‌شناسی و دین 1، بهار 1387},
volume = {1},
number = {1},
pages = {143-163},
year  = {2008},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2008-1782},
eissn = {2980-8472},
doi = {},
abstract = {Freud considers the belief in God as the basis of many religions _ an illusion and believes that God is the very idea of father, having exalted in human's mind, to which human has come because of recalling his childhood helplessn and paying attention to his lifelong needs. He regards faith and piety as neurotical behaviors as obsessive - conpulsive disorder, and believes that once the scientific horizons in human's life have broadened enough, the religion would be banished completely. As critique to Freud's view, we should say:

a) Freud was an irreligious or even quite an anti-religious person. So we cannot say that he has commented on religion impartially.

b) Freud's worldview is merely a materialistic one. which is in conflict with the views of most people and scholars who believe in a transcendent existence beyond the material world.

c) Freud's perception of "God" and his approach to faith and piety has no proof other than his own interpretations based on non-scientific fictions.

d) It is now one hundred years since Freud offered his theories on the nature of religion and piety among people. Since then, the human's knowledge of the rules governing the world has increased and as some scholars believe at least the technologies are at their final stage of progress; but contrary to Freud's opinion, religious movements have not declined in number.},
keywords = {God, Religion, Freud, human, psychology., },
title_fa = {بررسى و نقد رویکرد فروید به دین/ رحیم نارویى},
abstract_fa ={فروید، باور به خدا را به عنوان پایه بیشتر ادیان، امرى توهّمى مى داند و  معتقد است خدا، همان مفهوم پدر است که در ذهن آدمى تعالى یافته و بر اثر  یادآورى ناتوانى دوران کودکى و توجه به نیازهاى همیشگى خود، بدان روى آورده  است. او دین و دین دارى را در ردیف رفتارهاى روان رنجورانه، همچون وسواس  به شمار مى آورد و بر آن است که با افزایش افق هاى علمى در زندگى انسان،  سرانجام دین از صحنه حیات آدمى زدوده خواهد شد.
در نقد نگاه فروید به دین، باید گفت:

الف) فروید، بى دینى تمام عیار و بلکه ضد دین بود. بنابراین، نمى توان گفت که او توانسته است بدون سوگیرى درباره دین اظهار نظر کند.
ب)  جهان بینى فروید درباره جهان هستى، مادى گرایى صرف است. این جهان بینى، با  نظر اکثریت مردم و دانشمندان که در وراى ماده، به هستى برترى معتقدند، در  تعارض است.
ج) برداشت فروید از «خود» و نیز رویکرد او به دین و  دین دارى، غیر از برداشت هاى خود فروید که برپایه داستان پردازى هاى  غیرعلمى است، هیچ سند قابل اعتمادى ندارد.
د) از زمان نظریه پردازى  فروید درباره ماهیت دین و دین دارى در میان مردم، بیش از صد سال مى گذرد.  در این مدت، بى گمان شناخت آدمى درباره قواعد حاکم بر جهان فزونى یافته است  و به باور برخى اندیشمندان، دست کم فن آورى گام هاى نهایى خود را  برمى دارد، ولى برخلاف تصور فروید، از جریان ها و نهضت هاى دینى کاسته نشده  است.},
keywords_fa = {دین ,انسان ,خدا ,فروید ,روان‌شناسی. ,},
url = {https://ravanshenasi.nashriyat.ir/node/18},
eprint = {}
}