@article {
author = {Nouralizadeh, Masuod and Bashiri, Abolghasem and Jan bozorgi, Masuod},
title = {رابطه‌ی خدا آگاهی با خودآگاهی},
journal = {روان‌شناسی و دین 19، پاییز 1391},
volume = {5},
number = {3},
pages = {5-24},
year  = {2012},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2008-1782},
eissn = {2980-8472},
doi = {},
abstract = {The present paper aims at investigating the relationship between God-awareness and self-awareness and elaborating on the role of God-awareness in self-awareness. The research method is correlative and retrogressive. 225 individuals were selected through random cluster sampling. The data were analyzed by God-awareness test and integrative self-knowledge scale which have necessary validity and reliability, as well as Pearson correlation, regression and other statistical indexes.
The research findings showed that there was a significant positive relationship between God-awareness and self-awareness and that God-awareness has a predictive role in self-awareness. These findings also indicate an important dimension of religiousness in expounding how it influences psychological functions. An increase in God-awareness will result in an increase in self-awareness. Furthermore, an increase in the knowledge and awareness of science of religion and religious commitment will result in an increase in God-awareness and self-awareness. Therefore, God-awareness as the fundamental factor of unity at the top of man's psychological organization exerts influence on the process of self-awareness in better functioning of "self", integrity and unity of personality and other psychological functions.
},
keywords = {God-awareness, self-awareness, self, awareness, evocation(remembrance), religiousness., },
title_fa = {رابطه‌ی خدا آگاهی با خودآگاهی},
abstract_fa ={هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه‌ی بین خداآگاهی و خودآگاهی، و تبیین نقش خداآگاهی در خودآگاهی است. روش این پژوهش از نوع همبستگی و پس رویدادی می باشد. تعداد 225 نفر، به شیوه‌ی تصادفی خوشه ای نمونه گیری شدند. داده های گردآوری شده توسط آزمون خداآگاهی و مقیاس خودشناسی انسجامی که از اعتبار و روایی لازم برخوردارند، با استفاده از همبستگی پیرسون، رگرسیون و شاخص های آماری دیگر تجزیه و تحلیل شدند.
یافته های پژوهش نشان داد که بین خداآگاهی و خودآگاهی رابطه‌ی معنادار مثبت وجود داشته، خداآگاهی نقش پیش بینی کننده در خودآگاهی دارد. نتایج این پژوهش حکایت از بعد مهمی از دین داری، در تبیین چگونگی اثربخشی آن در کارکردهای روان شناختی دارد. با افزایش میزان خداآگاهی، میزان خودآگاهی نیز افزایش خواهد یافت. همچنین با ارتقای سطح دانش و آگاهی دین شناختی و پایبندی مذهبی، میزان خداآگاهی و خودآگاهی افراد افزایش می یابد. بنابراین، خداآگاهی به منزله‌ی عامل بنیادین وحدت، در رأس سازمان روانی انسان، فرایند خودآگاهی را در کنش وری بهتر «خود»، یک پارچگی و توحید یافتگی شخصیت و دیگر کارکردهای روان شناختی، تحت تأثیر قرار می دهد.},
keywords_fa = {خداآگاهی ,خودآگاهی ,خود ,آگاهی ,ذکر ,دین‌داری ,},
url = {https://ravanshenasi.nashriyat.ir/node/190},
eprint = {https://ravanshenasi.nashriyat.ir/sites/ravanshenasi.nashriyat.ir/files/article-files/1_12.pdf}
}