@article {
author = {Karimzadeh, Sadegh},
title = {رشد اخلاقی: تغییر در روی‌آوردهای معاصر},
journal = {روان‌شناسی و دین 19، پاییز 1391},
volume = {5},
number = {3},
pages = {63-95},
year  = {2012},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2008-1782},
eissn = {2980-8472},
doi = {},
abstract = {The present paper investigates and criticizes old and modern approaches to moral development and change in main orientations towards scientific study on it. The subject is studied through content analysis and its aim is to provide a framework for future comparative studies, specially in the field of religious ethics. Studies conducted in the past emphasize on the formation of superego and identification with the same-sex parent, trends based on individual's environmental influences, specially external reinforcements, child's dependency drive, observational learning process, self-organization trend, and reasoning system to understand social relations. Substitute conceptualizations have provided new insights as to the formation of the Four Component Model of Morality, the issue of procedural justice, considering others' view, self-perception, social reasoning, contractualism, and moral identity. The most important achievements of these orientations are as follows: emphasis on developmental-substitutional model versus phased-cumulative model, focus on trivial structures in ethics versus hierarchical cohesion and structural unity, emphasis on moral schema instead of stages, treatment of other domains of social-cognitive development versus neglecting them, focus on moral personality as the aim.},
keywords = {moral development, modern approaches, change., },
title_fa = {رشد اخلاقی: تغییر در روی‌آوردهای معاصر},
abstract_fa ={این مقاله به بررسی و نقد روی آوردهای گذشته و معاصر به رشد اخلاقی و تغییر جهت گیری های عمده در مطالعه علمی آن می پردازد. بررسی موضوع به شیوه تحلیل محتوا بوده و هدف از آن فراهم نمودن چهارچوبی برای مطالعات تطبیقی آینده، به ویژه در حوزه اخلاق دینی، می باشد. روی آوردهای گذشته بر تکوین فرامن و همسان سازی با والد همجنس، جریان های متکی بر پیرامون فرد، به ویژه تقویت های بیرونی، سائق وابستگی کودک، فرایند یادگیری مشاهده ای، جریان خودنظم دهی و نظام استدلال در درک روابط اجتماعی، تإکید می کنند. مفهوم سازی های جایگزین، بینش های جدیدی را در مورد شکل گیری اخلاق بر اساس مؤلفه های چهارگانه، موضوع عدالت مثبت، درنظرگرفتن دیدگاه دیگران، ادراک خود، استدلال اجتماعی قراردادگرایی و هویت اخلاقی به ارمغان آورده اند. دستاوردهای مهم این جهت گیری ها عبارتند از: تأکید بر الگوی تطوری ـ جانشینی در برابر الگوی مرحله ای ـ تراکمی، توجه به ساخت های جزئی در اخلاق در برابر انسجام سلسله مراتبی و وحدت ساختاری، تأکید بر طرحواره های اخلاقی به جای مراحل، اهتمام به سایر قلمرو های رشد اجتماعی ـ شناختی در مقابل نادیده گرفتن آنها، توجه به شخصیت اخلاقی به منزله هدف. با وجود این، نگاه تک مؤلفه ای به فرایند رشد اخلاقی و ضعف در نتایج عملی در حوزه تربیت اخلاقی از کاستی های بیشتر رویکردهای یادشده می باشد.},
keywords_fa = {رشد اخلاقی ,روی‌آوردهای معاصر ,تغییر ,},
url = {https://ravanshenasi.nashriyat.ir/node/193},
eprint = {https://ravanshenasi.nashriyat.ir/sites/ravanshenasi.nashriyat.ir/files/article-files/4_11.pdf}
}