@article {
author = {Mozaffari, Zhra and Hosseini, Seyedeh Asma and Farah Bijar, Azam},
title = {پیش‌بینی میزان تحقق انسان کامل اسلامی بر اساس خودمهارگری و استحکام من},
journal = {روان‌شناسی و دین 67 ، پاییز 1403},
volume = {17},
number = {3},
pages = {85-104},
year  = {2024},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2008-1782},
eissn = {2980-8472},
doi = {10.22034/ravanshenasi.2024.2020968},
abstract = {The purpose of this study is to predict the level of realization of the perfect Islamic human. The research method is a correlational one, and the statistical population of the study consists of Iranian adults aged 18-60, from whom 300 people were selected using convenience sampling. Data were collected through the Islamic Perfect Human Questionnaire (PIH, Bashiri et al., 2010), the Islamic Self-Control Questionnaire (ISC, Rafi-Honar, 2011), and the My Strength Questionnaire (ESS, Besharat, 2007). The results were examined using structural equation modeling and data analysis was performed using SPSS21 and AMOS21 software. The results showed that the proposed structural model has a good fit based on the research hypotheses and 85.2% of the changes in the Islamic perfect human variable can be explained by the self-control and self-strength variables. So that the effect of the self-control variable is approximately 6 times the effect of the my strength variable. In general, the higher the self-control and firmness of the ego, the closer they can be to the perfect Islamic human being, and paying attention to them in educational and intervention programs can be valuable.},
keywords = {firmness of the ego, perfect Islamic human being, self, control, },
title_fa = {پیش‌بینی میزان تحقق انسان کامل اسلامی بر اساس خودمهارگری و استحکام من},
abstract_fa ={هدف از پژوهش حاضر، پیش‌بینی میزان تحقق انسان کامل اسلامی بر اساس خودمهارگری و استحکام من است. روش پژوهش بنیادی از نوع همبستگی و جامعة آماری پژوهش را بزرگ‌سالان ایرانی در بازة سنی 18ـ60 سال تشکیل داده‌اند که از میان آنها 300 نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. داده‌ها از طریق پرسش‌نامة انسان کامل اسلامی (PIH، بشیری و همکاران، 1399)، پرسش‌نامة خودمهارگری اسلامی (ISC، رفیعی‌هنر، 1390) و پرسش‌نامة استحکام من (ESS، بشارت، 1386) جمع‌آوری گردید. نتایج با روش مدل‌سازی معادلات ساختاری بررسی و تجزیه ‌و ‌تحلیل داده‌ها توسط نرم افزار SPSS21 و AMOS21 انجام شد. نتایج نشان داد که مدل ساختاری پیشنهادشده بر اساس فرضیه‌های تحقیق از برازش مناسبی برخوردار است و ۲/۸۵٪ از تغییرات متغیر انسان کامل اسلامی توسط متغیرهای خودمهارگری و استحکام من قابل تبیین است. به‌طوری‌که اثر متغیر خودمهارگری تقریباً ۶ برابر اثر متغیر استحکام من است. به‌طورکلی هرچه افراد خودمهارگری و استحکام من بالاتری داشته باشند، می‌توانند به انسان کامل اسلامی نزدیک‌تر باشند و توجه به آنها در برنامه‌های آموزشی و مداخله‌ای می‌تواند ارزشمند باشد.},
keywords_fa = {استحکام من ,انسان کامل اسلامي ,خودمهارگري ,},
url = {https://ravanshenasi.nashriyat.ir/node/2020968},
eprint = {https://ravanshenasi.nashriyat.ir/sites/ravanshenasi.nashriyat.ir/files/article-files/2020968-1740384215.pdf}
}