@article {
author = {Mohammadi, Farhad and Hajloo, Nader and Abbasian, Mina},
title = {دین‌داری و کیفیت رابطه با والدین با هویت اخلاقی نقش تعدیل‌کننده‌ی خودتنظیمی},
journal = {روان‌شناسی و دین 24، زمستان 1392},
volume = {6},
number = {4},
pages = {105-117},
year  = {2014},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2008-1782},
eissn = {2980-8472},
doi = {},
abstract = {The present paper seeks to determine the rate of moderating role of self-regulation in relation to religiosity, the quality of relationship with parents and moral identity. The statistical population consists of BA female students of Isfahan University in the academic year of 1391-1392 (2012-2013). The statistical sample consists of 180 female students who were selected through multi-stage random sampling. The results indicate that the path of religiosity to self-regulation, the path of religiosity to symbolic moral identity, the path of self-regulation to internal moral identity and the path of self-regulation to symbolic moral identity are significant. In terms of indirect effects of religiosity on moral identity through self-regulation, the coefficient of effect of religiosity on symbolic moral identity and internal moral identity through self-regulation is significant. The path of the quality of relationship with parents to internal moral identity and the path of the quality of relationship with parent to self-regulation are not significant. Therefore, self-regulation can be considered an appropriate intermediary in the relationship between religiosity and moral identity. Altogether, self-regulation and religiosity have an important role in the promotion of moral identity.},
keywords = {the quality of relationship with parents, religiosity, symbolic moral identity, internal moral identity, self-regulation., },
title_fa = {دین‌داری و کیفیت رابطه با والدین با هویت اخلاقی نقش تعدیل‌کننده‌ی خودتنظیمی},
abstract_fa ={هدف این پژوهش تعیین میزان نقش تعدیل کنندگی خودتنظیمی  نسبت به دین داری، کیفیت رابطه با والدین و هویت اخلاقی بود. روش این پژوهش، توصیفی و طرح پژوهش همبستگی از نوع تحلیل مسیر است. جامعه آماری،  دانشجویان دختر مقطع کارشناسی دانشگاه اصفهان در سال تحصیلی 92-1391 بودند. نمونه آماری 180 نفر دانشجوی دختر به روش نمونه گیری چند مرحله ای تصادفی انتخاب شد. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه های نگرش سنج مذهب، هویت اخلاقی، خودتنظیمی  و والد– کودک استفاده شد. نتایج نشان داد که مسیر دین داری به خودتنظیمی، دین داری به هویت اخلاقی نمادین، خودتنظیمی  به هویت اخلاقی درونی، و خودتنظیمی  به هویت اخلاقی نمادین معنا دار هستند. با لحاظ آثار غیرمستقیم دین داری بر هویت اخلاقی از طریق خودتنظیمی، ضریب اثر دین داری از طریق خودتنظیمی  بر هویت اخلاقی نمادین و هویت اخلاقی درونی معنادار می باشد، اما مسیرهای کیفیت رابطه با والدین به هویت اخلاقی درونی و کیفیت رابطه با والدین به خودتنظیمی  معنادار نبود. ازاین رو، می توان خودتنظیمی  را به عنوان یک میانجی مناسب در رابطه بین دین داری و هویت اخلاقی در نظر گرفت. در مجموع، خودتنظیمی  و دین داری نقش مهمی  در ارتقاء هویت اخلاقی  ایفا می کنند.},
keywords_fa = {دین‌داری ,کیفیت رابطه با والدین ,هویت اخلاقی نمادین ,هویت اخلاقی درونی ,خودتنظیمی ,},
url = {https://ravanshenasi.nashriyat.ir/node/247},
eprint = {https://ravanshenasi.nashriyat.ir/sites/ravanshenasi.nashriyat.ir/files/article-files/6_18.pdf}
}