@article {
author = {Ghadam Poor , Ezzatollah and Rahimi Pour , Tahereh and Salimi, Hossein  },
title = {بررسی اثربخشی رویکرد گروه درمانی معنوی بر افزایش میزان تاب آوری دانش آموزان دختر دوره متوسطه شهر اصفهان},
journal = {روان‌شناسی و دین 32، زمستان 1394},
volume = {8},
number = {4},
pages = {61-80},
year  = {2016},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2008-1782},
eissn = {2980-8472},
doi = {},
abstract = {This study is a semi-pilot research conducted on a control group on the basis of pre-test and post-test planning, the aim of which is to investigate the effectiveness of group spiritual therapy approach on increasing the resilience degree of the female high school students in Isfahan. The population sample consists of all the female high school students of Isfahan for the academic year 1392-1393 school. The sample comprises 30 students who were randomly chosen through available sampling and divided into two groups: a test group (15 students) and a control group (15 students). The test group attended twelve therapy sessions. Then, the two groups took part in pre-test and post-test sessions in which Connor and Davidson questionnaire on resilience was distributed. The statistical method of co-variance analysis and SPSS software were used for analyzing the data. The findings of research show that the group spiritual therapy at a meaningful level (P},
keywords = {psychotherapy, spirituality, spiritual therapy, resilience, },
title_fa = {بررسی اثربخشی رویکرد گروه درمانی معنوی بر افزایش میزان تاب آوری دانش آموزان دختر دوره متوسطه شهر اصفهان},
abstract_fa ={این مطالعه‌ی، یک پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است که با هدف بررسی اثربخشی رویکرد گروه درمانی معنوی بر افزایش میزان تاب آوری دانش آموزان دختر دوره متوسطه شهر اصفهان صورت گرفت. جامعه‌ی آماری، شامل تمامی دانش آموزان دبیرستان های دخترانه‌ی شهر اصفهان در سال تحصیلی 93-1392 می باشد. نمونه‌ی آماری، 30 نفر که به شیوه‌ی نمونه گیری در دسترس انتخاب  شده و به  تصادف در دو گروه آزمون (15 نفر) و گروه کنترل (15 نفر) قرار گرفته اند. درمان به مدت دوازده جلسه برای گروه آزمون انجام و پرسش نامه‌ی تاب آوری کونور و دیویدسون در جلسات پیش آزمون و پس آزمون در دو گروه اجرا گردید. سپس، داده های پژوهش با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس و به  وسیله نرم افزار SPSS مورد تجزیه  و تحلیل قرار گرفت. یافته های تحقیق نشان می دهند که معنویت درمانی به شیوه‌ی گروهی در سطح معناداری (05/0P<) در افزایش تاب آوری دانش آموزان مؤثر می باشد.},
keywords_fa = {معنویت ,معنویت درمانی ,روان درمانی ,تاب آوری ,},
url = {https://ravanshenasi.nashriyat.ir/node/330},
eprint = {https://ravanshenasi.nashriyat.ir/sites/ravanshenasi.nashriyat.ir/files/article-files/4_20.pdf}
}