@article {
author = {Nouri Samarin, Shahram},
title = {رابطه هوش معنوی و هوش هیجانی با خودکارآمدی در دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد دزفول},
journal = {روان‌شناسی و دین 33، بهار 1395},
volume = {9},
number = {1},
pages = {107-122},
year  = {2016},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2008-1782},
eissn = {2980-8472},
doi = {},
abstract = {This research aims to investigate the relationship of spiritual intelligence and emotional intelligence with self-efficiency among the students of Dezful Islamic Azad University. The population sample consists of 340 students who were randomly chosen by using a multi-stage method. A questionnaire about spiritual intelligence, emotional and general self-efficacy was used for collecting the data. The data Pearson’s correlation coefficient, step-by step Regression and multi-variable variance were used for analyzing the data. The results show that spiritual intelligence has a positive and significant relationship with self-efficacy. Emotional intelligence and its four elements (self-awareness, self-control, social skills, and self-motivation) have a positive and significant relationship with self-efficacy. Similarly the components of self-control and social skills have a positive and significant relationship with spiritual intelligence, but no significant relationship is detected between the components of spiritual intelligence and emotional intelligence. The results of Regression analysis shows that self-awareness, self-control, critical existential thought, social skills, and personal meaning-making, respectively, are the best predictors of self-efficacy, and there is a significant difference between males and females in terms of empathy and self-control.
},
keywords = {Spiritual Intelligence, Emotional intelligence, Self-efficacy, },
title_fa = {رابطه هوش معنوی و هوش هیجانی با خودکارآمدی در دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد دزفول},
abstract_fa ={هدف این پژوهش، بررسی رابطه هوش معنوی و هوش هیجانی با خودکارآمدی در دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد دزفول بود. این پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی بود. نمونه آماری شامل 340 نفر بود که به روش تصادفی چندمرحله‏ا‏ی انتخاب شدند. برای گردآوری داده‏ها از پرسش‏نامه هوش معنوی، هوش هیجانی و خودکارآمدی عمومی استفاده شد. داده ها با استفاده از روش ضریب همبستگی پیرسون،‏‏‏ ‏رگرسیون به شیوه گام به گام و واریانس چندمتغیره تحلیل شد. نتایج نشان داد که هوش معنوی، رابطه مثبت و معناداری با خود‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏کارآمدی دارند. بین هوش هیجانی و چهار مؤلفه آن (خودآگاهی، خودکنترلی، مهارت‏ها‏‏ی اجتماعی و خود‏‏‏انگیزی)، با خودکارآمدی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین مؤلفه‏های خودکنترلی و مهارت‏های اجتماعی، رابطه مثبت و معنا‏‏‏‏‏‏داری با هوش معنوی داشتند، اما بین مؤلفه های هوش معنوی با هوش هیجانی، رابطه معناداری وجود نداشت. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که به ترتیب، مؤلفه‏های خودآگاهی، خودکنترلی، تفکر وجودی انتقادی، مهارت‏های اجتماعی، معناسازی شخصی‏ بهترین پیش‏بینی‏کننده خودکارآمدی هستند و بین دختران و پسران به لحاظ همدلی و خودکنترلی تفاوت معناداری وجود دارد.},
keywords_fa = {هوش هیجانی ,هوش معنوی ,خودکارآمدی ,},
url = {https://ravanshenasi.nashriyat.ir/node/343},
eprint = {https://ravanshenasi.nashriyat.ir/sites/ravanshenasi.nashriyat.ir/files/article-files/6_22.pdf}
}