سال هفتم، شماره دوم، پياپي 25، تابستان1393
اکبر سليماننژاد / استاديار گروه روانشناسي دانشگاه پيام نور اروميه Dr.a.solan@gmail.com
حورا سودي / کارشناسي ارشد تاريخ و فلسفه آموزش و پرورش دانشگاه پيام نور خوي
دريافت: 1/8/1391- پذيرش:25/1/1392
چکيده
قصهگويي در طول تاريخ همواره مورد علاقه و توجه بشر بوده و براي او جذابيت خاصي داشته و يکي از ابزارهاي مهم اصلاح رفتار محسوب شده است. قرآن کريم نيز به نياز بشر و گرايش او به قصه توجه نشان داده و با تأكيد بر علايق طبيعي انسان، بسياري از مباحث ظريف اعتقادي، اجتماعي و اخلاقي را در قالب زيباترين داستانها طرح و ارائه نموده است. اين پژوهش با هدف بررسي تأثير آموزش مهارتهاي اجتماعي از طريق قصههاي قرآني بر کودکان صورت گرفته است. روش پژوهش، شبهآزمايشي با دو گروه آزمايش و کنترل و انجام پيشآزمون و پسآزمون بود. حجم نمونه، شامل 40 کودک 6-4 ساله، از سه مهد کودک در شهر خوي در سال 1391-1390 بودند که با روش نمونهگيري تصادفي خوشهاي انتخاب شدند. نتايج آزمون تحليل کواريانس در سطح 05/0= α نشان داد که بين ميانگين نمرات کودکان گروه آزمايش و کنترل در زمينه تأثير قصههاي قرآني بر مؤلفههاي مهارتهاي اجتماعي (رفتارهاي نوع دوستانه، رفتارهاي اجتماعي نامناسب، رفتارهاي تکانشي، رابطه با همسالان، برتريطلبي و اطمينان زياد به خود داشتن) تفاوت معنيداري وجود داشت.
کليدواژها: قصهگويي، قرآن، مهارتهاي اجتماعي، کودکان.