آزارگری و مبارزه با آن از دیدگاه دین اسلام و روان شناسی
Article data in English (انگلیسی)
سال هشتم، شماره دوم، پیاپی 30، تابستان 1394
محمد علی قاسمی نژاد / دانشجوی دکتری روان شناسی عمومی دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
نادر حاجلو / دانشیار دانشگاه محقق اردبیلی، گروه روان شناسی، اردبیل، ایران
سروین انصار حسین / دانشجوی دکتری روان شناسی عمومی دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
دریافت: 20/8/1393 ـ پذیرش: 27/1/1394
چکیده
هدف این پژوهش، بررسی پدیده آزارگری و مبارزه با آن از نظر روان شناسی و اسلام بود. بدین منظور، منابع روان شناختی و دینی مرتبط با این موضوع مورد بررسی قرار گرفت. روش پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی بود که با بررسی متون دینی و روان شناسی، ارتباط این مفاهیم بررسی شد. نتایج نشان داد که در دین اسلام و روان شناسی، به انواع آزارگری ها (مانند مسخره کردن، فحش دادن، عیب جویی کردن، غیبت کردن، تحقیر کردن و کتک کاری های فیزیکی) پرداخته شده و به تأثیرات مخرب آن اشاره شده است. با تأمل در متون دینی، برنامه های خاصی برای مبارزه با آزارگری ارائه شده است. از جمله این برنامه ها، تقویت رفتارهای جرأت مندانه، آگاهی دادن افراد از پیامدهای رفتارهای خود، از بین بردن زمینه های تمسخر، واکنش مستقیم، و قطع رابطه با این افراد می باشند. بنابراین، لازم است برنامه ای برای مقابله با آزارگری با استفاده از رهنمودهای قرآنی و اسلامی در قالب داستان، رهنمودها و با نگرشی روان شناسانه برای اقدامات پیشگیرانه و متناسب با فرهنگ ما تدوین گردد.
کلیدواژه ها: زورگویی، آزارگری، اسلام، روان شناسی.
