سال نهم، شماره دوم، پياپي 34، تابستان 1395
فاطمه دائمي / دانشجوي دكتري روان شناسي سلامت دانشگاه خوارزمي daemi.f@hotmail.com
مسعود جان بزرگي / دانشيار روان شناسي پژوهشگاه حوزه و دانشگاه قم psychjan@gmail.com
دريافت: 28/4/1393 ـ پذيرش: 19/9/1393
چکيده
هدف اين پژوهش، بررسي نقش تمايز يافتگي و عوامل شخصيت در ميزان تحول رواني- معنوي است. براي دستيابي به اين هدف، 220 نفر از ميان متأهلين دو دانشگاه تهران و دانشگاه آزاد اسلامي واحد علوم و تحقيقات تهران، به شيوه در دسترس انتخاب شدند و به کليه گويه هاي پرسش نامه هاي جمعيت شناختي، تمايزيافتگي، شخصيت و تحول رواني- معنوي پاسخ دادند. پس از جمع آوري داده ها، تحليل داده ها با استفاده از آزمون همبستگي و رگرسيون چند متغيره انجام شد. پس از تحليل يافته ها، نتايج حاصل از همبستگي پيرسون حاکي از رابطه معنادار مثبت بين تمايزيافتگي، مقبوليت و وظيفه شناسي، با تحول رواني- معنوي و همچنين رابطه معنادار منفي بين روان آزرده خويي با تحول رواني- معنوي بود. نتايج رگرسيون چند متغيره نيز نشان داد که تمايزيافتگي و عامل مقبوليت در شخصيت، نقش پيش بيني کننده براي تحول رواني- معنوي دارند. به نظر مي رسد، هرچه متأهلين از سطح تمايزيافتگي بيشتري برخوردار باشند و مقبوليت و وظيفه شناسي بيشتري داشته باشند، در سطوح بالاتري از تحول رواني- معنوي جاي مي گيرند و هرچه درجه روان آزرده خويي آنها بيشتر شود، سطح تحول رواني معنوي کاهش مي يابد.
کليدواژه ها: تمايزيافتگي، شخصيت، تحول رواني- معنوي.