سال يازدهم، شماره چهارم، پياپي 44، زمستان 1397

زهره لطيفي / استاديار گروه روان‌شناسي دانشگاه پيام‌نور اصفهان    z_yalatif@es.isfpnu.ac.ir
‌دريافت: 26/11/1394 - پذيرش: 20/04/1395
چکيده
هدف اين پژوهش، مقايسه اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد، با درمان مبتني بر معنويت، بر ميزان شادکامي، بهزيستي روان‌شناختي و کيفيت زندگي زنان مبتلا به اختلال وسواسي جبري بوده است. طرح پژوهش، از نوع نيمه‌آزمايشي به صورت پيش‌آزمون پس‌آزمون و پيگيري است. جامعه آماري، کليه زنان داراي اختلال وسواسي جبري، اصفهان بوده‌اند که با روش نمونه‌گيري در دسترس، 45 آزمودني انتخاب شده و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و يک گروه کنترل، تقسيم شدند. دو گروه آزمايش، در هشت جلسه دو ساعته، گروه‌درماني دريافت کرده‌اند. آزمودني‌ها در سه مرحله پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري، پس از يک ماه با پرسش‌نامه‌هاي شادکامي آکسفورد، بهزيستي روان‌شناختي ريف و کيفيت زندگي مورد ارزيابي قرار گرفتند. يافته‌هاي حاصل از داده‌هاي آماري نشان داد که هر دو مداخله مؤثر، اما اثربخشي درمان مبتني بر معنويت، در مقايسه با درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر بهزيستي روان‌شناختي، شادکامي و کيفيت زندگي بالاتر بوده است.
کليدواژه‌ها: درمان مبتني بر معنويت، درمان مبتني بر پذيرش و تعهد، اختلال وسواسي ـ جبري، کيفيت زندگي، بهزيستي روان‌شناختي، شادکامي.