سال پانزدهم، شماره اول، پياپي 57، بهار 1401، ص 131-148

رقيه زينبي/ کارشناسي ارشد، گروه روان‌شناسي، واحد قم، دانشگاه آزاد اسلامي، قم، ايران     rzeynabi59@gmail.com
* مبين صالحي/ استاديار مؤسسه آموزش عالي طلوع مهر، قم     mobinsalehi@yahoo.com
دريافت: 19/02/1398 ـ پذيرش: 03/06/1398

چکيده
اين پژوهش، با هدف تعيين نقش واسطه‌اي اميدواري، در رابطه دينداري با تاب‌آوري انجام گرديد. براي دستيابي به اين هدف، در يک پژوهش توصيفي از نوع همبستگي، تعداد 375 نفر از دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي واحد قم، با استفاده از نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. براي جمع‌آوري داده‌ها، از مقياس تاب‌آوري کونور و ديويدسون (CD-RIS-25)، پرسش‌نامه اميدواري اسنايدر و سنجش نگرش‌هاي مذهبي گلاک و استارک استفاده شد و داده‌هاي پژوهش، با استفاده از نرم‌افزار 22 SPSS و22 AMOS، از طريق آزمون‌هاي ضريب همبستگي پيرسون، رگرسيون چندمتغيره و تحليل مسير، مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها، نقش واسطه‌اي اميدواري را در ارتباط دينداري با تاب‌آوري تأييد کرد. همچنين نشان داد که بين اميدواري و تاب‌آوري، رابطة مثبت و معنادار وجود دارد. از‌سوي ‌ديگر، دينداري و اميدواري و تمام ابعاد آن، رابطة مثبت و معناداري با هم دارند و براساس نتايج اين پژوهش بين تاب‌آوري و دينداري و تمام ابعاد آن، رابطة مثبت و معناداري وجود دارد؛ يعني با افزايش ميزان دينداري در افراد، تاب‌آوري در آنها افزايش پيدا مي‌کند. بر‌اين‌اساس براي افزايش تاب‌آوري افراد از طريق دينداري، بهتر است از مؤلفه اميدواري، که در محتواهاي ديني وجود دارد، بهره برد.

کليدواژه‌ها: دينداري، تاب‌آوري، اميدواري، نقش واسطه‌اي.