هدف از اين پژوهش ساخت و تحليل‌ عاملي مقياس «رضايت‌ زناشويي اسلامي» است. با توجه به اينكه خانواده موضوعي فرهنگ‌محور است و از سوي ديگر، مقياسي كه بتوان با آن كنش و رضايت زوج را براساس آموزه‌هاي‌اسلامي به‌دست آورد وجود نداشت، اين پژوهش انجام گرفت. با‌ توجه به هدف، اين پژوهش جزو پژوهش‌هاي بنيادي بوده و از لحاظ مطالعه، «توصيفي» از نوع همبستگي است و از روش‌هاي آماري مثل «تحليل‌ عاملي اكتشافي» و روش «همساني‌ دروني» بهره برده است. جامعه آماري تمام افراد متأهل ساکن در شهر قم بودند كه به‌شيوه «در دسترس» انتخاب شدند. نتايج نشان‌ داد: مقياس «رضايت ‌زناشويي اسلامي» داراي دو بخش «مهارتي» و «شخصيتي» بوده و از نُه‌ عامل اشباع شده است: ارتباط‌ جنسي، ارتباط کلامي و غيرکلامي منفي، ارتباط کلامي و غيرکلامي مثبت، رفت ‌و آمد فاميلي، پايبندي مذهبي، و مديريت امور مالي با آلفاي 84/0، 85/0، 77/0، 66/0، 60/0 و 61/0 و آلفاي كل برابر با 87/0 شش عامل بخش «مهارتي» بوده و در بخش «شخصيتي» پرسشنامه سه عامل روان‌آزرده‌خويي، بدبين (پارانوياگونه)، و همراه يا موافق با آلفاي 91/0، 88/0، و 88/0 و آلفاي كل اين بخش برابر با 90/0 مشخص شد. همچنين نتايج از اعتبار و روايي بالاي پرسشنامه با 50 گويه حكايت دارد.