هدف از اين پژوهش بررسي نقش پيش‌بيني‌کننده «تعليق هويت» در رابطه با نگرش ديني با «طرد اجتماعي» در زنان سرپرست خانوار است. روش پژوهش از نظر هدف، کاربردي و از نظر روش «توصيفي» از نوع همبستگي است. جامعه آماري پژوهش شامل تمام زنان سرپرست خانوار شهرستان کاشمر (105 تن) در سال 1399-1400 بود. به علت محدود بودن جامعه پژوهش از روش «سرشماري» استفاده شد. ابزارهاي سنجش شامل سه پرسشنامه «تعليق هويت»، پرسشنامه «نگرش ديني» و پرسشنامه «طرد اجتماعي» بود. داده‌ها با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون تجزيه و تحليل شد. نتايج نشان داد بين نگرش ديني با تعليق هويت و طرد اجتماعي زنان سرپرست خانوار رابطه معناداري وجود دارد. علاوه بر اين، به منظور دستيابي به اين موضوع که الگوي علّي ارائه شده در نمودار تحليل مسير چه ميزان از واريانس متغير وابسته را تبيين مي‌کند، از ضريب تعيين R استفاده شد. براساس R به‌دست‌آمده براي کليه متغيرها، 58 درصد از مجموع تغييرات متغير وابسته توسط الگوي تحليلي تبيين مي‌شود. با توجه به نتايج مذکور و اهميت سلامت رواني زنان، به‌ويژه دغدغه‌‌هاي ويژه زنان سرپرست خانوار و احتمال سرخوردگي اجتماعي بالاي اين دسته از زنان، توجه به توانمندسازي رواني ـ اجتماعي، از جمله نگرش ديني و هويت‌يافتگي آنان از اهميت بالايي برخوردار است. بنابراين با بهبود و اصلاح نگرش ديني و هويت‌يافتگي زنان سرپرست خانوار، مي‌توان در کاهش مشکلات رواني ـ اجتماعي اين قشر از جامعه گام‌‌هاي اساسي برداشت.