سال پانزدهم، شماره اول، پياپي 57، بهار 1401، ص 97-112

* حسين رضائيان بيلندي/ دانشجوي دکتري روان‌شناسي، مؤسسة آموزشي و پژوهشي امام خميني(ره)    h.rezaeiyan60@gmail.com
معصومه اسماعيلي‌مؤخر/ سطح 3 تعليم و تربيت اسلامي، حوزه علميه جامعه الزهراء (س)     m.golenarges10@gmail.com
علي بيات/ دانشجوي دکتري روان‌شناسي، پژوهشگاه حوزه و دانشگاه    abayat@rihu.ac.ir
دريافت: 14/10/1398 ـ پذيرش: 17/02/1399
چکيده
اين پژوهش، با هدف تعيين رابطه خوش‌بيني، عزت نفس و رضايت از زندگي با شادکامي انجام شد. طرح پژوهش، توصيفي و از نوع همبستگي بود. بدين منظور، 356 نفر از طلاب و دانشجويان شهر قم در سال تحصيلي 1397ـ1396، به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و به پرسش‌نامه‌هاي خوش‌بيني نوري، عزت نفس روزنبرگ (RSES)، رضايت از زندگي داينر (SWLS) و شادکامي آکسفورد (OHI) پاسخ دادند. در تحليل داده‌ها از آزمون همبستگي و تحليل رگرسيون چندگانه گام‌به‌گام استفاده شد. يافته‌ها نشان داد بين همه متغيرهاي پيش‌بين و مؤلفه‌هاي آن، با شادکامي ارتباط مثبت و معناداري وجود دارد. نتايج تحليل رگرسيون نشان داد که خرده‌مؤلفه‌هاي توجه به جنبه‌هاي مثبت زندگي و انتظار مثبت از خوش‌بيني اسلامي و متغيرهاي رضايت از زندگي و عزت نفس، در مجموع 55 درصد از واريانس شادکامي را تبيين مي‌کنند. اين يافته‌ها به خوبي نقش مهم خوش‌بيني، عزت نفس و رضايت از زندگي در پيش‌بيني شادکامي را نشان مي‌دهد.
کليدواژه‌ها: خوش‌بيني اسلامي، مثبت‌انديشي، عزت نفس، رضايت از زندگي، شادکامي.