Ravanshenasi Wa Din, Volume 6, Issue 4, No 24, Year 2025 , Pages 81-105
A Model for Controlling Aggressiveness, Based on Religious Teachings
Article Type:
Research
Writers:
Mohammad reza Ahmadi mohammad abadi
/ Assistant professor of psychology department, IKI / m.r.ahmadi313@gmail.com
/ Assistant professor of psychology department, IKI / m.r.ahmadi313@gmail.comAbstract:
The present paper seeks to provide a model for controlling aggressiveness, with emphasis on religious teachings. The traditions and Quranic verses about aggressiveness are extracted from Islamic resources and were separately analyzed and explained psychologically. The research findings indicate that, according to this model, an individual is related to four fields of cognition, behavior, emotion and spirituality. This model indicates that control of aggressiveness begins from a behavior in its relevant field and delays the display of an aggressive behavior. This is a ground for using cognitive modus operands in order to correct the thoughts, which leads to suppression of emotion. As a result, an individual attains self-control, which leads to the control of aggressive behavior in displeasing situation. Using spiritual modus operands in such fields as behavior and cognition connects an individual to spiritual field and prepares a ground for acceleration and strengthening the control of aggressiveness.
چکیده و کلیدواژه فارسی (Persian)
Title :الگوی کنترل پرخاشگری بر اساس آموزه‌های دینی
Abstract:
پژوهش حاضر به هدف شناسایی و ارائه الگوی مهار پرخاشگری با تکیه بر آموزه های دینی بود که با روش تحقیق توصیفی-تحلیلی انجام گرفت. بدین منظور، آیات و روایات مربوط به پرخاشگری، از منابع اسلامی به شیوه‌ی کتابخانه ای گردآوری، سپس روایات به صورت موردی بررسی و تبیین روان شناختی از آنها صورت گرفت. راهکارهای ارائه شده در هر روایت استخراج و در پایان با استفاده از آنها، در یک چیدمانی منطقی و فرآیندمدار، الگوی مورد نظر پیشنهاد گردید. یافته های پژوهش نشان می دهد، در الگوی حاضر فرد با چهار حوزه‌ی شناخت، رفتار، هیجان و معنویت مرتبط است. الگوی حاضر حکایت از آن دارد که مهار پرخاشگری از یک رفتار، در حوزه رفتار شروع می شود و موجب وقفه در بروز رفتار پرخاشگرانه می شود و این زمینه ای است برای استفاده از راهکارهای شناختی در جهت تصحیح افکار و به دنبال آن، هیجان فروکش می کند. در نتیجه، شخص به خویشتن داری می رسد که نتیجه آن، مهار رفتار پرخاشگرانه در موقعیت ناخوشایند است. استفاده از راهکارهای معنوی در حوزه هایی مانند رفتار و شناخت، فرد را با حوزه معنوی پیوند می دهد و زمینه ای برای تقویت و تسریع در مهار پرخاشگری فراهم می کند.
References:
- نهج‌البلاغه (1414ق)، شريف‌الرضي، قم، هجرت.
- نهج‌الفصاحة (1382)، ترجمة پاينده، ابوالقاسم تهران، دنياى دانش.
- صدوق، محمد‌بن‌على (1362)، خصال، تصحيح على‌اكبر غفارى، قم، جامعه مدرسين.
- ابن‌شعبه حرانى، حسن (1404ق)، تحف العقول، تصحيح على‌اكبر غفارى، چ دوم، قم، جامعه مدرسين.
- ابوالمعالي، خديجه (1389)، نظريه‌هاي جرم‌شناسي و بزهکاري، تهران، ارجمند.
- اتکينسون، آر.ال و همكاران (1385)، زمينه روان‌شناسي، ترجمة محمد‌نقي براهني و همکاران، تهران، رشد.
- ارونسون، اليوت (1382)، روان‌شناسي اجتماعي، ترجمة حسين شکرکن، تهران، رشد.
- ايرواني، جواد، «خاستگاه مدارا و عفو از ديدگاه قرآن و حديث» (1384)، الهيات و حقوق، ش 17، ص 151-185.
- بارون، رابرت و همکاران (1388)، روان‌شناسي اجتماعي، ترجمة يوسف کريمي، چ سوم، تهران، روان.
- بدار، لوک و همکاران (1380)، روان‌شناسي اجتماعي، ترجمة حمزه گنجي، تهران، ساوالان.
- بني‌جمالي، شکوه‌السادات، «پرخاشگري انسان» (1375)، دانش‌نامه، ش 20 و 21، ص 71-86.
- پسنديده، عباس (1384)، رضايت از زندگي، قم، دارالحديث.
- تميمي‌آمدى، عبدالواحد‌بن محمد (1410ق)، غررالحكم و دررالكلم، چ دوم، قم، دارالكتاب الإسلامي.
- حامدي، رباب (1385)، کنترل خشم، تهران، قطره.
- حلواني، حسين‌بن محمد (1408ق)، قم، مدرسه امام مهدي
- حلواني، حسين‌بن محمد (1408ق)، قم، مدرسه امام مهدي.
- درتاج، فریبرز و همکاران، «تأثیر مدیریت خشم بر پرخاشگری و سازگاری اجتماعی دانش‌آموزان پسر 15- 12ساله» (1388)، روان‌شناسی کاربردی، سال دوم، ش 4، ص 62-72.
- رفیعی‌هنر، حمید (1390)، ساخت مقیاس خودمهارگری براساس منابع اسلامی، پایان‌نامه کارشناسی ارشد، رشته روان‌شناسي، قم، مؤسسه آموزشي و پژوهشي امام خميني.
- سالاری‌فر، محمدرضا و همکاران(1390)، بهداشت‌روانی با نگرش به منابع اسلامی، قم، پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
- ستوده، هدايت‌الله (1385)، روان‌شناسي اجتماعي، چ نهم، تهران، آواي نور.
- شجاعي، محمدصادق (1388)، روان‌شناسي تنظيم رفتار، قم، دارالحديث.
- شریفی‌نیا، محمدحسین (1391)، الگوهای روان‌درمانی یکپارچه با معرفی درمان یکپارچه توحیدی، قم، پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
- شیخاوندی، داور (1384)، جامعه‌شناسی انحرافات و مسائل جامعه ایران، تهران، قطره.
- صالحی، علی‌محمد (1391)، اثربخشی ذکر خدا بر خودمهارگری براساس منابع اسلامی، پایان‌نامه کارشناسی ارشد، رشته روان‌شناسي، قم، مؤسسه آموزشي وپژوهشي امام خميني.
- طباطبایی، سیدمحمدکاظم (1390)، منطق فهم حدیث، قم، مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی.
- طبرسي (1412ق)، مکارم‌الاخلاق، قم، شريف رضي.
- طبرسي، علي‌بن حسن (1385)، مشکاه الانوار في غرر الاخبار، نجف، المکتبه الحيدريه.
- عاشوری، احمد و همکاران، «اثربخشي گروه درماني متمركز بر ابراز وجود در كاهش پرخاشگري و بهبود پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان دبيرستاني» (1387)، روان‌پزشکي و روان‌شناسي باليني ايران، سال چهاردهم، ش 4، ص 389-393.
- مقتدي هندي،حسام‌الدين (1409ق)، کنزالعمال، بيروت، مؤسسةالرسالة.
- غباري‌بناب، باقر، «رابطة عفو و گذشت با ميزان اضطراب در والدين کودکان استثنايي و عادي» (تابستان 1381)، روش‌شناسي علوم انساني، سال هشتم، ش 31، ص 56-70.
- فرانزوي، استفن (1381)، روان‌شناسي اجتماعي، ترجمة مهرداد فيروزبخت، تهران، مؤسسه خدمات فرهنگي رسا.
- فرانکفورد، چاوا و ديگران (1381)، روش‌هاي پژوهش در علوم اجتماعي، ترجمة فاضل لاريجاني و ديگران، تهران، سروش.
- قراملکی، احد (1383)، اصول و فنون پژوهش، قم، مرکز مدیریت حوزه علمیه.
- كلينى، محمد‌بن‌يعقوب (1407ق)، كافي، تصحيح: على‌اكبر غفارى و محمد آخوندى، تهران، دار‌الكتب الاسلامية.
- کامرانيان، محمدصالح (1390)، تحليل روان‌شناختي عفو و گذشت و ساخت آزمون آن از ديدگاه اسلام و رابطه آن با آخرت‌نگري، پايان‌نامه کارشناسي ارشد، رشته روان‌شناسي، قم، مؤسسه آموزشي و پژوهشي امام خميني.
- کراهه، باربارا (1390)، پرخاشگري از ديدگاه روان‌شناسي اجتماعي، ترجمة محمدحسين نظري‌نژاد، تهران، رشد.
- کريمي، يوسف (1376)، روان‌شناسي اجتماعي، چ نهم، تهران، دانشگاه پيام‌نور.
- کيومرثي، محمدرضا، کنترل خشم از ديدگاه اسلام (چاپ نشده)، قم، دارالحديث.
- اللهياري، عباسعلي (1376)، تعيين پرخاشگري نوجوانان برحسب مؤلفه‌هاي شخصيت و بررسي رابطة اين مؤلفه‌ها و سطح پرخاشگري با مؤلفه‌هاي شخصيتي پدران و تأثير شيوة درمانگري تنيدگي‌زدايي بر پرخاشگري، پايان‌نامه دکتري، رشته روان‌شناسي، تهران، دانشگاه تربيت مدرس.
- مجلسى، محمد‌باقر (1403ق)، بحار الأنوار، بيروت، دار إحياء التراث العربي.
- مکارم شيرازي، ناصر (1381)، يکصد موضوع اخلاقي در قرآن و حديث، تهران، دارالکتب‌الاسلاميه.
- مکي، گري و همكاران (1387)، مديريت عصبانيت براي خانواده‌ها، ترجمة مهرداد فيروزبخت، تهران، ويرايش.
- موسوي‌خميني، سيدروح‌الله(1385)، شرح حديث جنود عقل وجهل، چ نهم، تهران، مؤسسة تنظيم ونشر آثار امام خميني.
- نرم افزار «جامع الاحاديث نسخه 5/2»، قم، مرکز تحقيقات کامپيوتري علوم اسلامي.
- نرم افزار «جامع التفاسير 2» (نورالانوار 3)، قم، مرکز تحقيقات کامپيوتري علوم اسلامي.
- نورعليزاده، مسعود (1387)، طعم زندگي، قم، خادم‌الرضا.
- نوري، ميرزاحسين (1408ق)، مستدرک‌الوسائل، قم، آل‌البيت.
- نويدي، أحد، «تأثير آموزش مديريت خشم بر مهارت‌هاي سازگاري پسران دوره متوسطه شهر تهران» (1387)، روان‌پزشکي و روان‌شناسي باليني ايران، سال چهاردهم، ش 4، ص 394-403.
- هومن، حيدرعلي (1374)، شناخت روش علمي در علوم رفتاري، تهران، پارسا.
- وکیلی، پریوش، «ارزیابی تأثیر آموزش مهارت حل مسئله در کنترل خشم نوجوانان پسر 15-12 ساله» (1386)، اندیشه و رفتار، سال دوم، ش 6، ص 39-50.
- ورام بن أبي فراس (1410ق)، مجموعة ورّام، قم، مكتبه فقيه، 2 جلد.
- Anderson, C. A, (2000), Violence and aggression. In A. E. Kazdin (Ed.), Encyclopedia of psychology, v 8, p. 162-169.
- Baron, R. A. & Kepner, C. R, (1970), Models behavior and attraction toward the model as determinants of adult aggressive behavior. journal of personality and social psychology, v 14, p. 335-334.
- Baron, R. A, & Richardson, D. R, (1994), Human aggression (2nd ed.) New York: plenum press.
- Breckeler, & et al, (2006), social psychology alive, Thom son, Belment, USA.
- Bushman, B. J, & et al, (1999), Catharsis, aggression, and persuasive influence:self- fulfilling or self- defeating prophecies? Journal of personality and social psychology, v 76, p. 367-376.
- Bushman, B. J, & Anderson, C. A, (2002),v iolent video games and hostile expectations:A test of the general aggression model. Personality and siciol psychology. Bulletin, v 28, p. 1679-1686.
- Coi, J. D. & Dodge, K. A, (1998), Aggression and antisocial behavior. In w. Doman& N, Eisenberg (Eds.), Handbook of chid psychology(5th ed, p779-862). Newyork: wiley.
- Eron,L.D, (1986), Interventions to mitigate the psychological effects of media violence on aggressive behavior, Journal of social issues, v 42, p. 155-169.
- forbearance, and time:The temporal unfolding of transgression- related interpersonal motivations. Journal of personality and social psychology, v 84, p. 540-557.
- Hawely, P. H, (2007), Relationship quality and processes of aggressive adolescents with prosocial(skills)", International Journal of Behavioral Development, v 31(2), p. 170-175.
- Horton, R. W, & Santogrossi, D. A, (1978), The effect of adult commentery on redusing the influence of televised violence. Personality and social psychology, Bulletin, v 4, p. 337-340.
- Howlles, K, (1989), Anger mamagment methods in relation to the prevention of violent behavior, In J. Archer & K. Brown(Eds.), Human aggression naturalistic approaches (p. 153-181). London: Routledge.
- Morrel, T. M, (1999), Changes in self-efficacy, self-esteem and aggression in male batterers: A comparison of cognitive-behavioral and supportive group therapies. Unpublished dissertation for the degree of doctor of philosophy, University of Maryland, USA.
- Murphy, C. M, & et al, (2005), "Change in self-esteem and Physical aggression during treatment for partner violence men", Journal of Family Therapy, v 20, p. 201-210.
- Sanderson, Catherine, A, (2004) Health psychology, Newjersy, John Wiley, P. 135-136.
- Tangney, J. P, & et al, (2004), High self control predicts good adjustment, less pathology, better grades and interpersonal success, Journal of Personality, v 72, p. 271-322.
- Tedeschi, J.T, & Felson, R. B, (1994), Violence, aggression, and coercive actions. Woshington, DC: American.
Cite this article:
RIS
Mendeley
BibTeX
APA
MLA
HARVARD
VANCOUVER
Jafari Harafteh , Majid, Ahmadi mohammad abadi, Mohammad reza.(2025) A Model for Controlling Aggressiveness, Based on Religious Teachings. Ravanshenasi Wa Din, 6(4), 81-105
Majid Jafari Harafteh ; Mohammad reza Ahmadi mohammad abadi."A Model for Controlling Aggressiveness, Based on Religious Teachings". Ravanshenasi Wa Din, 6, 4, 2025, 81-105
Jafari Harafteh , M, Ahmadi mohammad abadi, M.(2025) 'A Model for Controlling Aggressiveness, Based on Religious Teachings', Ravanshenasi Wa Din, 6(4), pp. 81-105
