Ravanshenasi Wa Din, Volume 7, Issue 2, No 26, Year 2025 , Pages 99-110
Prediting the Lifestyle Based on Religious Attitude and Moral Commitment among Those With or Without Divorce Experience
Article Type:
Research
Writers:
فریبا یزدخواستی / Assistant Professor of Psychology department, Isfahan University
Abstract:
The present paper seeks to predict the lifestyle based on religious attitude and moral commitment among those who have and those who lack divorce experience. A descriptive-correlative method is used in this research. The statistical universe includes all people -male and female- in Isfahan (from among those who filed for divorce and who did not). 103 individuals from among those who filed for divorce and 102 individuals from among those who did not file for divorce were selected through the available sampling. A questionnaire on religious attitude, a questionnaire on marital commitment and a questionnaire on lifestyle were used in this research. Pearson correlation and stepwise regression were used to analyze the data. The research findings show that only religious attitude can significantly predict the lifestyle of those who have and those who lack divorce experience. Therefore, religious attitude can be considered as one of the important factors affecting lifestyle, regardless of having or lacking divorce experience.
چکیده و کلیدواژه فارسی (Persian)
Title :پیش‌بینی‌کنندگی سبک زندگی براساس نگرش مذهبی و تعهد اخلاقی در افراد دارای تجربه‌ی طلاق و افراد بدون تجربه‌ی طلاق
Abstract:
هدف این پژوهش، پیش بینی سبک زندگی براساس نگرش مذهبی و تعهد اخلاقی در افراد دارای تجربه طلاق و افراد بدون تجربه‌ی طلاق است. این پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی می باشد. جامعه آماری شامل کلیه زنان و مردان متقاضی شهر اصفهان (متقاضی طلاق و غیرمتقاضی طلاق) بود که 103 نفر از میان افراد متقاضی طلاق و 102 نفر از میان افراد غیرمتقاضی طلاق، با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. پرسش نامه‌ی نگرش سنج مذهب، پرسش نامه‌ی تعهد زناشویی و پرسش نامه‌ی سبک زندگی به عنوان ابزار پژوهش، مورد استفاده قرار گرفتند. برای تحلیل داده ها از همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام استفاده شد. یافته ها نشان داد که افراد دارای تجربه‌ی طلاق و نیز افراد بدون تجربه‌ی طلاق، تنها نگرش مذهبی می تواند به طور معناداری سبک زندگی را پیش بینی نماید. بنابراین، می توان گفت: صرف نظر از تجربه یا عدم تجربه‌ی طلاق، نگرش مذهبی یکی از عوامل مهم مرتبط با سبک زندگی محسوب می شود.
Keywords:
References:
- اباذري، يوسف و حسن چاوشيان، 1381، «از طبقه اجتماعي تا سبک زندگي: رويکردهاي نوين در تحليل جامعه‌شناختي هويت اجتماعي»، علوم اجتماعي، ش 20، ص 3-27.
- آبروي، مريم، 1388، بررسي عوامل پيش‌بيني‌کننده طلاق در زوجين شهر اصفهان، پايان‌نامه کارشناسي ارشد، مشاوره، گرايش خانواده، اصفهان، دانشگاه اصفهان.
- آقايي، اصغر و ديگران، 1383، «رابطه سبک زندگي و رضايت زناشويي در هنرمندان و مقايسه آن با افراد عادي»، دانش و پژوهش در روان‌شناسي، دانشگاه آزاد اسلامي‌واحد خوراسگان (اصفهان)، ش 21 و 22، ص 169-190.
- بوالهري، جعفر و ديگران، 1391، «بررسي برخي علل منجر به تقاضاي طلاق در زوجين متقاضي طلاق در دادگاه‌هاي تهران»، اپيدميولوژي ايران، دوره هشتم، ش 1، ص 83-93.
- جيمز، ويليام، دين و روان، 1372، ترجمة مهدي قائني، چ دوم، تهران، انتشارات و آموزش انقلاب اسلامي.
- ﺣﺴﯿﻨﯽ، ﺑﯿﺘﺎ، 1389، زﻣﯿﻨﻪ زوج درﻣﺎﻧﯽ، ﺗﻬﺮان، ﺟﻨﮕﻞ.
- حيدري رفعت، ابوذر و علي عنايتي نوين‌فر، 1389، «رابطه بين نگرش ديني و شادکامي در بين دانشجويان دانشگاه تربيت مدرس»، روان‌شناسي و دين، سال سوم، ش 4، ص 61-72.
- خداياري‌فرد، محمد و ديگران، 1386، «رابطه نگرش مذهبي با رضايت زناشويي در دانشجويان متأهل»، خانواده‌پژوهي، سال سوم، ش 10، ص 611-620.
- رضايي، جواد و ديگران، 1390، «تأثير آموزش زوج درماني اسلام‌محور بر تعهد زناشويي زوجين»، روان‌شناسي و دين، سال چهارم، ش 4، ص 37-60.
- ساروخاني، باقر، 1376، طلاق، پژوهشي در شناخت واقعيت و عوامل آن، چ دوم با تجديد‌نظر، تهران، دانشگاه تهران.
- عباسي موليد، حسين، 1388، بررسي تأثير آموزش گروهي واقعيت درماني بر تعهد زناشويي زوجين خميني شهر، پايان‌نامه کارشناسي ارشد، مشاوره، گرايش خانواده، اصفهان، دانشگاه اصفهان.
- غفوري ورنوسفادراني، محمدرضا و ديگران، 1388، «سبک‌هاي دلبستگي و نگرش‌هاي مذهبي به‌عنوان پيش‌بين‌هاي موفقيت و شکست رابطه زناشويي»، تحقيقات علوم رفتاري، دروره 7، ش 2، ص 142-153.
- فاضل، امين‌الله و ديگران، 1390، «قدرت پيش‌بيني ويژگي‌هاي شخصيتي و سبك زندگي بر رضايتمندي زوجي زنان پرستار شهر شيراز»، جامعه‌شناسي زنان، سال دوم، ش 3، ص 139-163.
- کاوياني اراني، محمد، 1388، طرح نظريه سبک زندگي بر اساس ديدگاه و ساخت آزمون سبک زندگي اسلامي و بررسي ويژگي‌هاي روان‌سنجي آن، پايان‌نامه دکترا، روان‌شناسي، اصفهان، دانشگاه اصفهان.
- کجباف، محمدباقر و ديگران، 1390، «رابطه سبک زندگي اسلامي با شادکامي در رضايت از زندگي دانشجويان شهر اصفهان»، روان‌شناسي و دين، سال چهارم، ش 4، ص 61-74.
- گلريز، گلشن، 1353، پژوهشي براي تهيه نگرش مذهبي و بررسي رابطه بين نگرش مذهبي با ساير بازخوردها و خصوصيات شخصيتي، پايان‌نامه کارشناسي ارشد، روان‌شناسي باليني، تهران، دانشگاه تهران.
- لطف‌آبادي، حسين، 1384، «جست‌وجوي مباني نظري سنجش ويژگي‌هاي معنوي درمان جويان در تعامل با درمان گران» در: گزيده مقالات همايش مباني نظري و روان‌سنجي مقياس‌هاي ديني دفتر طرح‌هاي ملي وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي.
- لعلي، محسن و ديگران، 1391، «ساخت و اعتباريابي پرسش‌نامه سبک زندگي (LSQ)»، پژوهش‌هاي روان‌شناختي، دوره 15، ش 1، ص 64-80.
- والچاک، ايوت، 1366، طلاق و فرزندان، ترجمة فرزانه طاهري، تهران، روان.
- Adams JM, & Jones WH, 1999, Interpersonal commitment in historical perspective, In: Adams JM, Jones WH. (editors), Handbook of interpersonal commitment and relationship stability, New York: Kluwer Academic/ Plenum, P. 3-33.
- Adams, J.M., & Jones, T, 1997, The conceptualization of marital commitment: An integrative analysis, Journal of personality and social psychology, v. 72, p. 1177-1196.
- Cohan, C. L, & Kleinbaum, S, 2002, Toward a greater understanding of premarital l cohabitation and marital commitment, Journal of Marriage and Family, v. 64 (1), p. 180-193.
- Donahue J M, Benson LP, 1995, Religion and well being of adolescents, Social Issues 1995, v. 51 (2), p. 145-160.
- Harris VW, 2006, Marital quality, contex, and interaction: A comparison of individuals actress various income levels, Sci Context, v. 17, p. 48-52.
- Hünler, O. S. & Genc, ÖZ, T. I, 2005, The effect of religiousness on marital satisfaction: Testing the mediator role of marital problem solving between religiousness and marital satisfaction, Contemporary Family Therapy, v. 27 (1), p. 123-136.
- Johnson, M.P, 1985, Commitment, Cohesion, investment, barriers, alternatives, constraint: Why do people stay together when they really don’t want to? Proceeding of Theory and Research Methodology Workshop, National Council on Family Relation Annual Meeting, Dallas, p. 45-53.
- Johnson, M.P, 1999, Personal, moral, and structural commitment to relationships: Experiences of choice and constraint, In Handbook of interpersonal commitment and relationship stability, J.M. Adams and W.H. Jones, eds, New York: Kluwer Academic, p. 73-87.
- Mahoney, A, 2005, Religion and conflict in marital and parent child relationship, Journal of Social Issues, v. 61 (4), p. 689-706.
- Mahoney,A., & et al, 2003, Sanctification if family relationships, Review of Religious Research, v. 44, p. 220-236.
- Reynold, J, & Mansfield, P, 1999, The effect of changing attitudes to marriage on its stability: Lord chancellor’s Department. High Divorce Rates: The state of the evidence on Reasons and Remedies, v. (1), p. 1-3. Reserch series NO. 2/99.
- Shields, E. P, 2001, The effect of religiosity and marital Commitment on marital satisfaction and stability, Unpublished doctoral dissertation: Brigham Yong University.
- Sullivan, T, 2001, Understanding the relationship between religiosity and marriage: An investigation of the immediate and longitudinal effects of religiosity on newlywed couples, Journal of Family Psychology, v. 15, p. 610-628.
Cite this article:
RIS
Mendeley
BibTeX
APA
MLA
HARVARD
VANCOUVER
, Farzaneh, , .(2025) Prediting the Lifestyle Based on Religious Attitude and Moral Commitment among Those With or Without Divorce Experience. Ravanshenasi Wa Din, 7(2), 99-110
Farzaneh ; ."Prediting the Lifestyle Based on Religious Attitude and Moral Commitment among Those With or Without Divorce Experience". Ravanshenasi Wa Din, 7, 2, 2025, 99-110
, F, , .(2025) 'Prediting the Lifestyle Based on Religious Attitude and Moral Commitment among Those With or Without Divorce Experience', Ravanshenasi Wa Din, 7(2), pp. 99-110
