Ravanshenasi & Din

هدف این پژوهش، بررسی رابطه هوش معنوی و هوش هیجانی با خودکارآمدی در دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد دزفول بود. این پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی بود. نمونه آماری شامل 340 نفر بود که به روش تصادفی چندمرحله‏ا‏ی انتخاب شدند. برای گردآوری داده‏ها از پرسش‏نامه هوش معنوی، هوش هیجانی و خودکارآمدی عمومی استفاده شد. داده ها با استفاده از روش ضریب همبستگی پیرسون،‏‏‏ ‏رگرسیون به شیوه گام به گام و واریانس چندمتغیره تحلیل شد. نتایج نشان داد که هوش معنوی، رابطه مثبت و معناداری با خود‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏کارآمدی دارند. بین هوش هیجانی و چهار مؤلفه آن (خودآگاهی، خودکنترلی، مهارت‏ها‏‏ی اجتماعی و خود‏‏‏انگیزی)، با خودکارآمدی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین مؤلفه‏های خودکنترلی و مهارت‏های اجتماعی، رابطه مثبت و معنا‏‏‏‏‏‏داری با هوش معنوی داشتند، اما بین مؤلفه های هوش معنوی با هوش هیجانی، رابطه معناداری وجود نداشت. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که به ترتیب، مؤلفه‏های خودآگاهی، خودکنترلی، تفکر وجودی انتقادی، مهارت‏های اجتماعی، معناسازی شخصی‏ بهترین پیش‏بینی‏کننده خودکارآمدی هستند و بین دختران و پسران به لحاظ همدلی و خودکنترلی تفاوت معناداری وجود دارد.