روان‌شناسی و دین، سال ششم، شماره دوم، پیاپی 22، تابستان 1392، صفحات 31-

    رابطه جهت‌گیری دینی، باورهای دینی و باور به عدالت اجتماعی

    نوع مقاله: 
    پژوهشی
    نویسندگان:
    ماه منیر ایران پور / *کارشناس ارشد - فلسفه تعلیم وتربیت دانشگاه شیراز / iranpoormahmonir@yahoo.com
    چکیده: 
    : هدف از این پژوهش شناسایی رابطة بین جهت گیری دینی، باورهای دینی و باور به عدالت اجتماعی در بین مربیان پرورشی بود. بدین منظور، تعداد 180 مربی پرورشی (132زن و 48 مرد) به سه پرسش نامة جهت گیری دینی، باورهای دینی و باور به عدالت اجتماعی پاسخ دادند. جهت گیری دینی با دو بعد درونی و بیرونی، باورهای دینی با چهار بعد گناه، عشق خود مرکز، عشق دیگر مرکز و قراردادی و باور به عدالت اجتماعی با یک نمره کل، در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد در افرادی که دارای جهت گیری دینی درونی بودند و نیز در افرادی که دارای باور عشق دیگر مرکز بودند، باور به عدالت اجتماعی بالاتر بود. همچنین هر دو نوع جهت گیری دینی (درونی و بیرونی) به صورت مثبت و معنادار هر چهار نوع باور دینی (گناه، عشق خود مرکز، عشق دیگر مرکز و قراردادی) را پیش بینی نمود. به عبارت دیگر، مربیانی که بیشتر به دلیل خود دین، به دنبال دین هستند، باور عمیق تری به عدالت اجتماعی دارند. در مقابل، مربیانی که غالباً نگاهشان به دین به صورت ابزاری و منفعت طلبانه است، آنچنان که باید و شاید به عدالت اجتماعی اعتقاد ندارند.
    Article data in English (انگلیسی)
    متن کامل مقاله: 

    سال ششم، شماره دوم، تابستان 1392 ، ص 31 ـ 42

    Ravanshenasi-va ـ Din, Vol.6. No.2, Summer 2013

    بابک شمشیری* / فریبا خوشبخت** / ماه منیر ایران پور***

    چکیده:

    هدف از این پژوهش شناسایی رابطة بین جهت گیری دینی، باورهای دینی و باور به عدالت اجتماعی در بین مربیان پرورشی بود. بدین منظور، تعداد 180 مربی پرورشی (132زن و 48 مرد) به سه پرسش نامة جهت گیری دینی، باورهای دینی و باور به عدالت اجتماعی پاسخ دادند. جهت گیری دینی با دو بعد درونی و بیرونی، باورهای دینی با چهار بعد گناه، عشق خود مرکز، عشق دیگر مرکز و قراردادی و باور به عدالت اجتماعی با یک نمره کل، در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد در افرادی که دارای جهت گیری دینی درونی بودند و نیز در افرادی که دارای باور عشق دیگر مرکز بودند، باور به عدالت اجتماعی بالاتر بود. همچنین هر دو نوع جهت گیری دینی (درونی و بیرونی) به صورت مثبت و معنادار هر چهار نوع باور دینی (گناه، عشق خود مرکز، عشق دیگر مرکز و قراردادی) را پیش بینی نمود. به عبارت دیگر، مربیانی که بیشتر به دلیل خود دین، به دنبال دین هستند، باور عمیق تری به عدالت اجتماعی دارند. در مقابل، مربیانی که غالباً نگاهشان به دین به صورت ابزاری و منفعت طلبانه است، آنچنان که باید و شاید به عدالت اجتماعی اعتقاد ندارند.

    کلید واژه ها: جهت گیری دینی، باور دینی، باور عدالت اجتماعی، مربیان پرورشی.

    شیوه ارجاع به این مقاله: RIS Mendeley BibTeX APA MLA HARVARD VANCOUVER

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    شمشیری، بابک، خوشبخت، فریبا، ایران پور، ماه منیر.(1392) رابطه جهت‌گیری دینی، باورهای دینی و باور به عدالت اجتماعی. فصلنامه روان‌شناسی و دین، 6(2)، 31-

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    بابک شمشیری؛ فریبا خوشبخت؛ ماه منیر ایران پور."رابطه جهت‌گیری دینی، باورهای دینی و باور به عدالت اجتماعی". فصلنامه روان‌شناسی و دین، 6، 2، 1392، 31-

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    شمشیری، بابک، خوشبخت، فریبا، ایران پور، ماه منیر.(1392) 'رابطه جهت‌گیری دینی، باورهای دینی و باور به عدالت اجتماعی'، فصلنامه روان‌شناسی و دین، 6(2), pp. 31-

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    شمشیری، بابک، خوشبخت، فریبا، ایران پور، ماه منیر. رابطه جهت‌گیری دینی، باورهای دینی و باور به عدالت اجتماعی. روان‌شناسی و دین، 6, 1392؛ 6(2): 31-