روان شناسی و دين

سال هشتم، شماره چهارم، پیاپی 32، زمستان 1394

محمدرضا قائمی مقدم / دانشجوی دکتری فلسفه تعلیم و تربیت پژوهشگاه حوزه و دانشگاه

محمود نوذری / استادیار گروه علوم تربیتی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه                                  mnowzari@rihu.ac.ir

محمد داوودی / استادیار گروه علوم تربیتی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه                                 mdavoudi@rihu.ac.ir

مسعود آذربایجانی / دانشیار گروه روان شناسی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه           Mazarbayejani110@yahoo.com

دریافت: 20/1/1394 ـ پذیرش: 16/6/1394

چکیده

رشد و تحول انسان تدریجی و دارای مراحل است. در هریک از این مراحل، ساختار روانی، ویژگی ها و رفتار انسان متفاوت از مرحله قبل است. شناخت این مراحل از این جهت اهمیت دارد که به مدد همین مراحل می توان انواع مشخصی از تربیت را تعریف و طراحی کرده، اصول و شیوه های مختلفی را برای تربیت به کار برد. بسیاری از دانشمندان نیز تحقیقات خود را به بررسی و شناسایی این مراحل معطوف داشته اند. از این رو جست وجوی این موضوع در متون دینی و شناسایی مراحل رشد و تحول انسان از منظر دین، برای جامعه علمی و دینی بسیار حائز اهمیت است. سؤال این است که متون دینی، عمر و زندگی را چگونه تقسیم، مرحله بندی و توصیف کرده است؟ روش تحقیق در این پژوهش، توصیفی- تحلیلی و توصیفی- استنباطی است. یافته های تحقیق حاکی از آن است که دین، عمر انسان را به سه مرحله کلی و نُه زیرمرحله تقسیم می کند. دوران ضعف اولیه، شامل مراحل حمل، رضاع، قبل از تمیز و مرحله تمیز است. دوران قوت، شامل مراحل نوجوانی، شباب و کهولت و دوران ضعف ثانویه، شامل مراحل شیخوخیت و ارذل العمر می باشد.

کلیدواژه ها: رشد، تحول، عمر، مرحله، ضعف، قوت، طفل، بلوغ، شباب، شیخ، ارذل العمر.