روان‌شناسی و دین، سال دهم، شماره اول، پیاپی 37، بهار 1396، صفحات 5-

    اثربخشی فراشناخت درمانگری با رویکرد اسلامی در درمان افراد مبتلا به اختلال تنیدگی پس از ضربه

    نوع مقاله: 
    پژوهشی
    نویسندگان:
    محمدرضا سالاری فر / *استادیار - پژوهشگاه حوزه و دانشگاه / MSALARIFAR@RIHU.AC.IR
    نصیر عابدینی / *دانشجوی دکتری / nasirabedini@gmail.com
    مسعود جان بزرگی / *استاد - گروه روان‌شناسی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه / janbo@rihu.ac.ir
    علی فتحی آشتیانی / *استاد - مرکز تحقیقات علوم رفتاری، دانشگاه علوم پزشکی بقیةالله، تهران، ایران / afa1337@gmail.com
    چکیده: 
    هدف این پژوهش، مطالعۀ اثربخشی فراشناخت درمانگری با رویکرد اسلامی، در درمان افراد مبتلا به اختلال تنیدگی، پس از ضربه (ناشی از تصادف رانندگی) بود. بدین منظور از طرح  تجربی تک  موردی از نوع خط پایة چندگانه با دوره پیگیری استفاده شد. برای انجام این پژوهش، سه نفر به شیوه نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. برای هر یک از شرکت کنندگان به صورت تصادفی، بین 3 تا 5 هفته مرحله خط پایه در نظر گرفته شد. ارزیابی ها با استفاده از مقیاس تجدیدنظر شده تأثیر رویداد (IES-R)، پرسش نامه افسردگی (BDI-II) و پرسش نامه اضطراب (BAI)، در مرحله خط پایه، جلسات درمان و دو ماه پس از پایان درمان (پیگیری) انجام گرفت. یافته ها نشان داد که هر سه مراجع، در پایان درمان کاهش معناداری را در طراز نمرات علائم تنیدگی پس از ضربه، افسردگی، اضطراب نشان دادند. بر این اساس، به نظر می رسد فراشناخت درمانگری با رویکرد اسلامی یک درمان کوتاه مدت مؤثر برای کاهش علائم و نشانه های اختلال تنیدگی پس از ضربه است.
    Article data in English (انگلیسی)
    متن کامل مقاله: 

    سال دهم، شماره اول، پیاپی 37، بهار 1396

    نصیر عابدینی / دانشجوی دکتری روان شناسی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه                                nasirabedini@gmail.com

    علی فتحی آشتیانی / استاد روان شناسی بالینی دانشگاه تربیت مدرس                                              afa1337@gmail.com

    مسعود جان بزرگی / دانشیار گروه روان شناسی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه                                       psychjan@gmail.com

    محمدرضا سالاری فر / استادیار گروه روان شناسی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه                                   msalarifar@rihu.ac.ir

    دریافت: 1/6/1395 ـ پذیرش: 21/10/1395

    چکیده

    هدف این پژوهش، مطالعۀ اثربخشی فراشناخت درمانگری با رویکرد اسلامی، در درمان افراد مبتلا به اختلال تنیدگی، پس از ضربه (ناشی از تصادف رانندگی) بود. بدین منظور از طرح  تجربی تک  موردی از نوع خط پایة چندگانه با دوره پیگیری استفاده شد. برای انجام این پژوهش، سه نفر به شیوه نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. برای هر یک از شرکت کنندگان به صورت تصادفی، بین 3 تا 5 هفته مرحله خط پایه در نظر گرفته شد. ارزیابی ها با استفاده از مقیاس تجدیدنظر شده تأثیر رویداد (IES-R)، پرسش نامه افسردگی (BDI-II) و پرسش نامه اضطراب (BAI)، در مرحله خط پایه، جلسات درمان و دو ماه پس از پایان درمان (پیگیری) انجام گرفت. یافته ها نشان داد که هر سه مراجع، در پایان درمان کاهش معناداری را در طراز نمرات علائم تنیدگی پس از ضربه، افسردگی، اضطراب نشان دادند. بر این اساس، به نظر می رسد فراشناخت درمانگری با رویکرد اسلامی یک درمان کوتاه مدت مؤثر برای کاهش علائم و نشانه های اختلال تنیدگی پس از ضربه است.

    کلیدواژه ها: فراشناخت درمانگری با رویکرد اسلامی، اختلال تنیدگی پس از ضربه، افسردگی، اضطراب.


     

     

    شیوه ارجاع به این مقاله: RIS Mendeley BibTeX APA MLA HARVARD VANCOUVER

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    سالاری فر، محمدرضا، عابدینی، نصیر، جان بزرگی، مسعود، فتحی آشتیانی، علی.(1396) اثربخشی فراشناخت درمانگری با رویکرد اسلامی در درمان افراد مبتلا به اختلال تنیدگی پس از ضربه. فصلنامه روان‌شناسی و دین، 10(1)، 5-

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    محمدرضا سالاری فر؛ نصیر عابدینی؛ مسعود جان بزرگی؛ علی فتحی آشتیانی."اثربخشی فراشناخت درمانگری با رویکرد اسلامی در درمان افراد مبتلا به اختلال تنیدگی پس از ضربه". فصلنامه روان‌شناسی و دین، 10، 1، 1396، 5-

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    سالاری فر، محمدرضا، عابدینی، نصیر، جان بزرگی، مسعود، فتحی آشتیانی، علی.(1396) 'اثربخشی فراشناخت درمانگری با رویکرد اسلامی در درمان افراد مبتلا به اختلال تنیدگی پس از ضربه'، فصلنامه روان‌شناسی و دین، 10(1), pp. 5-

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    سالاری فر، محمدرضا، عابدینی، نصیر، جان بزرگی، مسعود، فتحی آشتیانی، علی. اثربخشی فراشناخت درمانگری با رویکرد اسلامی در درمان افراد مبتلا به اختلال تنیدگی پس از ضربه. روان‌شناسی و دین، 10, 1396؛ 10(1): 5-