سال پانزدهم، شماره سوم، پياپي 59، پاييز 1401، ص 61-82
نسيم‌سادات راه نجات/ كارشناس‌ارشد روان‌شناسي باليني،واحد كرمانشاه،دانشگاه آزاد اسلامي،کرمانشاه، ايران nasim.rahnejat@gmail.com
* حسن اميري
/ استاديار گروه روان‌شناسي، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامي، کرمانشاه، ايران ahasan.amiri@iauksh.ac.ir
دريافت: 09/03/1399 ـ پذيرش: 12/06/1399
چکيده
هدف پژوهش حاضر بررسي «اثربخشي معنويت‌درماني بر كاهش اختلافات، سردمزاجي و بدرفتاري زناشويي زوجين» است. اين پژوهش نيمه‌آزمايشي و از نوع پيش‌آزمون ـ پس‌آزمون با گروه گواه است. جامعه آماري شامل زوجين مراجعه‌کننده به مرکز مشاوره زندگي شهر کرمانشاه است که از بين جامعه آماري، 30 تن با استفاده از روش «نمونه‌گيري در دسترس» انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و کنترل (در هر گروه 15 تن) گمارده شدند. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه‌‌هاي «اختلافات زناشويي» براتي (1375(، «سردمزاجي زناشويي» پانيز (1996) و «بدرفتاري زناشويي» باس و پري (1998) استفاده گرديد. با استفاده از آزمون تحليل کوواريانس فرضيه‌ها تجزيه و تحليل گرديد. بين گروه آزمايش و کنترل پس از اجراي معنويت‌درماني در سطح 001/. تفاوت معناداري وجود داشت و ميزان اختلافات، سردمزاجي، بدرفتاري زناشويي زوجين گروه آزمايش به شکل معناداري کاهش يافته بود. اثربخشي معنويت‌درماني در دو گروه آزمايش و گواه از نظر آماري در سطح 001/0 معنادار بـود و با 95/0 اعتماد معنويت‌درماني بر اختلافات، سردمزاجي و بدرفتاري زوجين تأثير دارد. با توجه به اثربخشي معنويت‌درماني، توصيه مي‌گردد براي ارتقاي سلامت و تحکيم بنيان خانواده‌ها، در کارگاه‌ها و آموزش‌هاي معنويت‌درماني مشارکت نمايند.
کليدواژه‌ها: معنويت‌درماني، اختلافات، سردمزاجي، بدرفتاري زناشويي زوجين.
سال انتشار:
1401
شماره مجله:
59
شماره صفحه:
61