روان‌شناسی و دین، سال چهاردهم، شماره دوم، پیاپی 54، تابستان 1400، صفحات 45-57

    اثربخشی آموزش الگوی سبک زندگی علوی بر افزایش رضایت زناشویی زوجین دارای اختلافات زناشویی

    نوع مقاله: 
    پژوهشی
    نویسندگان:
    علی ایمان زاده / دانشیار گروه علوم تربیتی دانشگاه تبریز / aliimanzadeh@yahoo.com
    چکیده: 
    هدف این پژوهش، ترویج سبک زندگی علوی و تشویق زوجین به الگوگیری از سبک زندگی علوی، برای افزایش رضایت زناشویی می باشد. این پژوهش، از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون ـ پس آزمون با گروه شاهد بود. جامعه‌ی آماری پژوهش، زوجین مراجعه کننده به مرکز مشاوره دانشگاه ملایر بودند که40 نفر به صورت تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایشی (20 نفر) و کنترل (20 نفر) جایگزین شدند. از ابزار پرسش نامه رضایت زناشویی آنریچ ESQ، به عنوان پیش آزمون ـ پس آزمون در این پژوهش استفاده شد. سپس برنامه آموزشی الگوی سبک زندگی علوی، به عنوان متغیر مستقل در 8 جلسه یک ساعته به زوجین آموزش داده شد. داده ها با استفاده از تحلیل کواریانس مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته های پژوهش نشان داد که آموزش الگوی سبک زندگی علوی بر افزایش رضایت زناشویی زوجین دارای اختلافات زناشویی، تأثیر معناداری داشت. ازاین رو می توان گفت: ارائه آموزه های سبک زندگی مبتنی بر نهج البلاغه و سیره علوی، الگویی مناسب برای افزایش رضایت زناشوبی زوجین است.
    Article data in English (انگلیسی)
    شیوه ارجاع به این مقاله: RIS Mendeley BibTeX APA MLA HARVARD VANCOUVER

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    ایمان زاده، علی.(1400) اثربخشی آموزش الگوی سبک زندگی علوی بر افزایش رضایت زناشویی زوجین دارای اختلافات زناشویی. فصلنامه روان‌شناسی و دین، 14(2)، 45-57

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    علی ایمان زاده."اثربخشی آموزش الگوی سبک زندگی علوی بر افزایش رضایت زناشویی زوجین دارای اختلافات زناشویی". فصلنامه روان‌شناسی و دین، 14، 2، 1400، 45-57

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    ایمان زاده، علی.(1400) 'اثربخشی آموزش الگوی سبک زندگی علوی بر افزایش رضایت زناشویی زوجین دارای اختلافات زناشویی'، فصلنامه روان‌شناسی و دین، 14(2), pp. 45-57

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    ایمان زاده، علی. اثربخشی آموزش الگوی سبک زندگی علوی بر افزایش رضایت زناشویی زوجین دارای اختلافات زناشویی. روان‌شناسی و دین، 14, 1400؛ 14(2): 45-57