روان شناسی و دين

سال هفتم، شماره اول، پیاپی 25، بهار 1393، ص 17 ـ 29

 مهدی امیدیان / دانشجوی دکترای روان شناسی عمومی دانشگاه سمنان omidian.mehdi@yahoo.com

مهناز علی اکبر دهکردی / دانشیار روان شناسی دانشگاه پیام نور                              m _akbari@pnu.ac.ir

سبحان پور نیک دست / کارشناسی ارشد روان شناسی پیام نور تهران         omidebaran42@yahoo.com

طیبه محتشمی / کارشناسی ارشد روان شناسی پیام نور تهران                     tmohtasham@gmail.com

دریافت: 4/ 3/ 1392- پذیرش: 9/ 7/ 1392

چکیده

هدف این پژوهش، شناسایی میزان اثربخشی آموزش گروهی به شیوه یکپارچه توحیدی بر سطح پرخاشگری زندانیان مرد زندان مرکزی شهرکرد بود. این پژوهش، یک مطالعه آزمایشی با گروه کنترل است که جامعه آماری آن را کلیه زندانیان مرد زندان مرکزی شهرکرد در سال 1391 تشکیل می دادند. حجم نمونه پژوهش، 40 نفر زندانی بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده چند مرحله ای انتخاب و به صورت تصادفی 20 نفر در گروه آزمایش و 20 نفر در گروه کنترل جایگزین گردیدند. از پرسش نامه عمومی پرخاشگری (AGQ)، به عنوان ابزار غربالگری استفاده گردید. سپس برنامۀ آموزش گروهی به شیوه یکپارچه توحیدی، به مدت 12 جلسه یک و نیم ساعته بر روی اعضای گروه آزمایشی اجرا شد. پس از پایان مداخلۀ درمانی پس آزمون و بعد از یک ماه آزمون پیگیری از هر دو گروه اخذ گردید. نتایج نشان داد که بین میانگین نمرۀ پرخاشگری دو گروه در مرحله پس آزمون و پیگیری، تفاوت معنی دار وجود دارد. در نتیجه، می توان گفت: آموزش گروهی به شیوه یکپارچه توحیدی بر کاهش پرخاشگری زندانیان مرد زندان مرکزی شهرکرد مؤثر است.

کلید واژ ه ها: پرخاشگری، درمان یکپارچه توحیدی، زندانیان مرد.