روان شناسی و دين

سال هشتم، شماره اول، پیاپی 29، بهار 1394

مریم بردبار / دانشجوی دکتری روان شناسی تربیتی دانشگاه شیراز bordbar_m2000@yahoo.com

محمد مزیدی شرف آبادی / دانشیار گروه مبانی تعلیم و تربیت دانشگاه شیراز mmazidi52@gmail.com

دریافت: 4/12/1392 ـ پذیرش: 12/6/1393

چکیده

شادمانی، گمشدة انسان معاصر، بنیادی‎ترین مفهوم در روان شناسی مثبت‎گراست. شمار پژوهش‎هایی که به عوامل مرتبط با شادکامی پرداخته‎اند، در دو دهه اخیر فزونی یافته است. این پژوهش، با هدف شناسایی نقش تجارب معنوی روزانه در مؤلفه‎های شناختی و عاطفی شادمانی انجام گرفت. بدین منظور، تعداد 193 نفر از دانشجویان کارشناسی دانشگاه شیراز با روش نمونه‎گیری خوشه‎ای مرحله ای انتخاب شدند و پرسش نامة تجارب معنوی روزانه، رضایت از زندگی، عاطفه مثبت و منفی را تکمیل نمودند. داده‎ها با روش آماری تحلیل رگرسیون چندگانه، به شیوه همزمان بررسی شدند. یافته‎های بیانگر این است که نمرة کل تجارب معنوی روزانه با مؤلفه‎های شناختی و عاطفی شادمانی رابطه‎ای مثبت و معنادار دارد. همچنین دو مؤلفة احساس حضور خداوند و ارتباط با خداوند در تجارب روزمره می‎توانند رضایت از زندگی و عاطفة مثبت را به صورت مثبت و عاطفة منفی را به صورت منفی پیش‎بینی نمایند.

کلیدواژه ها: تجارب معنوی روزانه، مؤلفة شناختی شادمانی، مؤلفة عاطفی شادمانی، دانشجویان.