صفحهها:
73-92
تاریخ دریافت: 1397/04/09
تاریخ پذیرش: 1397/09/14
چکیده:
هدف این پژوهش، بررسی نقش خودکنترلی با رویکرد اسلامی، در کنترل خودارضایی دختران بود. ابتدا پروتکل کنترل خودارضایی، براساس خودکنترلی با رویکرد اسلامی تدوین و امکان سنجی آن مورد بررسی قرار گرفت. جامعه آماری، شامل کلیه دختران مجرد 16 تا 20 سال دبیرستانهای روزانه، شبانه و بزرگ سالان بودند که بیش از 3 بار در هفته، حداقل از یکسال گذشته خودارضایی داشتند. برای نمونهگیری، از نمونه در دسترس و هدفمند استفاده شد (2 نفر، 18 و 16 ساله). هر دو آزمودنی، در ابتدا و انتهای دوره درمان، پرسش نامههای اضطراب بک (BAI) و پرسش نامه افسردگی بک (BDI-II) را تکمیل کردند. همچنین، 6 جلسه مشاوره فردی «پروتکل کنترل خودارضایی با تأکید بر رویکرد اسلامی» دریافت کردند و به مدت 4 هفته، پیگیری درمان انجام شد. نتایج نشان داد استفاده از پروتکل کنترل خودارضایی با تأکید بر رویکرد اسلامی، در هر دو آزمودنی باعث کاهش رفتار خودارضایی شد. همچنین مقایسه نتایج پرسش نامههای اضطراب و افسردگی در مراجعان نشان دهنده کاهش افسردگی آنها بود. در نتیجه، استفاده از «پروتکل کنترل خودارضایی با تأکید بر رویکرد اسلامی»، منجر به حذف این رفتار در نوجوانان می شود.
Article data in English (انگلیسی)
شیوه ارجاع به این مقاله:
RIS
Mendeley
BibTeX
APA
MLA
HARVARD
VANCOUVER
APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER
اذربادکان، فاطمه، آقامحمدیان شعرباف، حمیدرضا، عبدخدیی، محمدسعید.(1399) تدوین پروتکل کنترل خودارضایی؛ با تأکید بر رویکرد اسلامی و امکانسنجی آن: «تکآزمودنی». فصلنامه روانشناسی و دین، 13(4)، 73-92
APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER
فاطمه اذربادکان؛ حمیدرضا آقامحمدیان شعرباف؛ محمدسعید عبدخدیی."تدوین پروتکل کنترل خودارضایی؛ با تأکید بر رویکرد اسلامی و امکانسنجی آن: «تکآزمودنی»". فصلنامه روانشناسی و دین، 13، 4، 1399، 73-92
APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER
اذربادکان، فاطمه، آقامحمدیان شعرباف، حمیدرضا، عبدخدیی، محمدسعید.(1399) 'تدوین پروتکل کنترل خودارضایی؛ با تأکید بر رویکرد اسلامی و امکانسنجی آن: «تکآزمودنی»'، فصلنامه روانشناسی و دین، 13(4), pp. 73-92
APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER
اذربادکان، فاطمه، آقامحمدیان شعرباف، حمیدرضا، عبدخدیی، محمدسعید. تدوین پروتکل کنترل خودارضایی؛ با تأکید بر رویکرد اسلامی و امکانسنجی آن: «تکآزمودنی». روانشناسی و دین، 13, 1399؛ 13(4): 73-92