روان شناسی و دين

هدف این پژوهش، بررسی نقش واسطه ای خودکارآمدی و تاب آوری در رابطة با هوش معنوی و خودمهارگری بود. جامعة آماری پژوهش، دانشجویان شهر قم بود. بدین منظور، 174 نفر از دانشجویان (70 پسر و 104 دختر)، به روش خوشه ای تصادفی یک مرحله ای انتخاب شدند و پرسش نامه های خودمهارگری، هوش معنوی، خودکارآمدی، و تاب آوری را تکمیل کردند. در تحلیل داده ها، از روش های همبستگی، و تحلیل مسیر بر اساس مدل بارون و کنی استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که خودمهارگری، با هوش معنوی (599/0)، خودکارآمدی (643/0) و تاب آوری (528/0) رابطة معنادار (001/0P<) دارد و خودکارآمدی و تاب آوری، هریک به تنهایی رابطة هوش معنوی و خودمهارگری را واسطه گری جزیی می کنند. هنگامی که تاب آوری و خودکارآمدی، به طور همزمان در مدل تحلیل مسیر وارد شدند، تنها خودکارآمدی رابطة هوش معنوی و خودمهارگری را واسطه گری جزیی نمود.