روان‌شناسی و دین، سال دوازدهم، شماره سوم، پیاپی 47، پاییز 1398، صفحات 85-99

    نقش پیوند والدینی و عزت نفس در پیش‌بینی سبک‌های هویت دینی نوجوانان

    نوع مقاله: 
    پژوهشی
    نویسندگان:
    ✍️ حسین رضائیان بیلندی / دانشجوی دکتری روان شناسی مؤسسة آموزشی و پژوهشی امام خمینی ره / h.rezaeiyan60@gmail.com
    جواد مصلحی / دانشجوی دکتری قرآن و روان شناسی، جامعةالمصطفی العالمیه قم / javadmoslehi1@Gmail.com
    چکیده: 
    این پژوهش، با هدف بررسی نقش پیوند والدینی و عزت نفس در پیش بینی سبک های هویت دینی نوجوانان انجام شد. طرح پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی بود. بدین منظور، 338 نفر از جامعة آماری دانش آموزان دبیرستانی شهر قم در سال تحصیلی 1396-1395 به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب و به پرسش نامه های پیوند والدینی (PBI)، عزت نفس روزنبرگ ((RSES و هویت دینی کراسکیان (ARIQ) پاسخ دادند. در تحلیل داده ها، از آزمون همبستگی و تحلیل رگرسیون گام به گام استفاده شد. یافته ها نشان داد که بین عزت نفس و دو مؤلفة واکنش پذیری و گریز عاطفی پیوند والدینی با هویت دینی موفق و هویت دینی کلیشه ای ارتباط مثبت و معنادار و با هویت دینی منع شده، هویت دینی آشفته و هویت دینی دیررس ارتباط منفی و معناداری وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه گام به گام نشان داد که عزت نفس، واکنش پذیری عاطفی و جایگاه من به خوبی هویت دینی موفق را پیش بینی می کنند. مؤلفه های گریز عاطفی، جایگاه من و عزت نفس نیز مهم ترین پیش بینی کننده های سبک هویت دینی منع شده می باشند. همچنین، عزت نفس و گریز عاطفی به صورت منفی و معناداری، سبک هویت دینی دیررس را تبیین می کنند. این یافته ها نقش مهم پیوند والدین و فرزندان و همچنین ویژگی شخصیتی عزت نفس را در شکل گیری سبک هویت دینی نوجوانان نشان می دهد.
    Article data in English (انگلیسی)
    متن کامل مقاله: 

    سال دوازدهم، شماره سوم، پیاپی 47، پاییز 1398

    رقیه شیرچی / دانش آموخته سطح سه تعلیم و تربیت اسلامی، حوزه علمیه جامعةالزهراء علیها السلام قم
        r.shirchi1360@gmail.com
    حسین رضائیان بیلُندی / دانشجوی دکتری روان شناسی مؤسسة آموزشی و پژوهشی امام خمینی ره
        h.rezaeiyan60@gmail.com
    جواد مصلحی / دانشجوی دکتری قرآن و روان شناسی، جامعةالمصطفی العالمیه قم    Javadmoslehi1@gmail.com
    دریافت: 03/04/1397 ـ پذیرش: 07/09/1397

    چکیده
    این پژوهش، با هدف بررسی نقش پیوند والدینی و عزت نفس در پیش بینی سبک های هویت دینی نوجوانان انجام شد. طرح پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی بود. بدین منظور، 338 نفر از جامعة آماری دانش آموزان دبیرستانی شهر قم در سال تحصیلی 1396-1395 به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب و به پرسش نامه های پیوند والدینی (PBI)، عزت نفس روزنبرگ ((RSES و هویت دینی کراسکیان (ARIQ) پاسخ دادند. در تحلیل داده ها، از آزمون همبستگی و تحلیل رگرسیون گام به گام استفاده شد. یافته ها نشان داد که بین عزت نفس و دو مؤلفة واکنش پذیری و گریز عاطفی پیوند والدینی با هویت دینی موفق و هویت دینی کلیشه ای ارتباط مثبت و معنادار و با هویت دینی منع شده، هویت دینی آشفته و هویت دینی دیررس ارتباط منفی و معناداری وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه گام به گام نشان داد که عزت نفس، واکنش پذیری عاطفی و جایگاه من به خوبی هویت دینی موفق را پیش بینی می کنند. مؤلفه های گریز عاطفی، جایگاه من و عزت نفس نیز مهم ترین پیش بینی کننده های سبک هویت دینی منع شده می باشند. همچنین، عزت نفس و گریز عاطفی به صورت منفی و معناداری، سبک هویت دینی دیررس را تبیین می کنند. این یافته ها نقش مهم پیوند والدین و فرزندان و همچنین ویژگی شخصیتی عزت نفس را در شکل گیری سبک هویت دینی نوجوانان نشان می دهد.
    کلید واژه ها: هویت، هویت دینی، پیوند والدینی، عزت نفس.


     

    شیوه ارجاع به این مقاله: RIS Mendeley BibTeX APA MLA HARVARD VANCOUVER

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    رضائیان بیلندی، حسین، مصلحی، جواد.(1398) نقش پیوند والدینی و عزت نفس در پیش‌بینی سبک‌های هویت دینی نوجوانان. فصلنامه روان‌شناسی و دین، 12(3)، 85-99

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    حسین رضائیان بیلندی؛ جواد مصلحی."نقش پیوند والدینی و عزت نفس در پیش‌بینی سبک‌های هویت دینی نوجوانان". فصلنامه روان‌شناسی و دین، 12، 3، 1398، 85-99

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    رضائیان بیلندی، حسین، مصلحی، جواد.(1398) 'نقش پیوند والدینی و عزت نفس در پیش‌بینی سبک‌های هویت دینی نوجوانان'، فصلنامه روان‌شناسی و دین، 12(3), pp. 85-99

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    رضائیان بیلندی، حسین، مصلحی، جواد. نقش پیوند والدینی و عزت نفس در پیش‌بینی سبک‌های هویت دینی نوجوانان. روان‌شناسی و دین، 12, 1398؛ 12(3): 85-99